Yol Şiiri - Kemal Okumuş

Derler ki Yâr’in yangını, Nâr’ın yangınından beterdir.
Varsın olsun sen çekinme, durma hiç, yak beni!
Rab bana güç verdikçe Anka olur doğarım küllerimden.
Önce bir silkinir sonra yine delice severim seni.
Derler ki, aşka giden yolda, icran vardır, acı vardır!
Acı olsa da dert olsa da sen eksiltme dilinden hep çağır beni.
Rab ol dedikçe ben seyyah olurum sana varan o yolda.
Dönmek nedir bilmem, dinlenmem de, sayıklarım hep ismini.
Derler ki aşk hastalıktır ki ebed vermez aşığa bir nefes aman.
Sen duymayacaksın isterken bir soluk aman diye beni.
Rab bana sev dedikçe sevgim artar da eksilmez, severim yaman.
Gün olsun unutmak mı, an olsun yüreğimden çıkaramam ki seni.