Yol Şiiri - Adnan Öztürk

yol
Ölü ruhlara sahip olanların
arkalarında bıraktıkları ölüm
adımlarını bastıkları toprak korku oldu
ölüm ekip tarlalara, korkuyla hasat yapan
ölümün rahminden doğup, korkunun emzirdiği ruhlar
Sanki şeytanın çocuklarıydı bu ruha sahiplenen firavunlar
ve İnsanlık bir çok firavunlar gördü
" bende öldürürüm ve hayat veririm " diyen
ve ben elçiyim diyenlere düşman
Ama bütün insanlık sonunda öğrenmişti
firavun da öğrenmişti çaresizliğe batarken
ölüm ve korkunun Cehenneme çıkan yol olduğunu
Kin ve nefretin ne büyük bir ateş çıkardığını
Ateş yakan firavunlar kendinden olmayanları yakıyordu
Kendi ateşlerinde kendileri de yandı nihayet
Ve insanlık çok kez şahit oldu bu yok oluşa
İnsanlık elçilerle yoluna devam ediyordu
Aralarındaki samiri bulanıklığıyla
Barışa ve esenliğe
Firavunların Nemrutların olmadığı yere doğru.
Bu bir umuttu
bu bir yoldu
İnsanlığın barış yolu.
dosdoğru yol.