Göle düşen vakitsiz akşam,
bekleyişin uzuyor ahtapot kolları.
Dalgın gövdemi vursam yollara
tuzaklarından kurtulamam kuytu ormanın.
Rüzgarın kulağıma fısıldadığı yolculuk;
senden çıkmalı yola, çocuk!
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Tenimi titretir rüzgar
kendime yürürüm!
Kendine yürümek acıtsa da güzeldir. Büyütür insanı ve en güçsüz olduğunu anladığında
en güçlü olana sığınmak için bir motivasyon da bulabilir.Selamlar saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta