Yol Şiiri - Yaşar Turgut Bilgin

Belenliden Barağa giden yol
Ayın etrafını dolanan yoldur.
Tümsekler, arıklar, arıklarda şırıldayan sular
Gökyüzüne en yakındır burada Toroslar.

Karşı tepelerde kümelenen yıldızlar
Şimdi peşi sıra kayarak sıradağlardan
Bütün vadiye akacaklar.
Ve taylar buzağılar
Titrek bacaklarının üstünde kalkarak
Göz kamaştıran parıltıları içinde
Hayata İlk kez burada doğrulacaklar.

Erenlerin ışığı çoktan perdelemiştir kurtların dik bakışlarını
Dervişler bu yolda döner semanın etrafını.
Sisli puslu zamanlarda debelenir çakallar
Kendi karanlığına hapsolmuştur yarasalar.

Çekirgelerle yarışarak
Hem yürüyüp hem koşarak
Gölgeleri düşürmeden öne
Varılmalı menzile.

Ötede bir gelin alayı
En önde bir ihtiyar
kızını gelin götürüyor
gelin atlı,
duruşu mağrur, korkak, heyecanlı
al yeşil duvağın altında saklı yüzü karmaşık duygularla kaplı.
Arkada develer çeyizler ile yüklü
Çeyizler en yeni kilimlerle örtülü.
Cilalanmış çarıkları, cilalanmış kırmaları ile delikanlılar
Kol kola girmiş yürüyorlar
Hep bir ağızdan aynı şarkıyı söylüyorlar
“Al yazmam dalda kaldı
Aman gözlerim yolda kaldı
Yıkılası meyhane
Aman sarhoşum nerde kaldı”
hölllüm höllüüm

Sonra da her dilde ayrı bir şarkı

Sehillerden Akdağa
Bir keklik uçar gider
Yay gününde yaylaya
Güzeller göçer gider.

Uçarsu akar gelir
Suyu Akçaya gelir
Başında al yazması
Bahçeden sesi gelir.

Akdağın Yeşil Gölü
Sevdiğim Gömbe'nin gülü
Ak ellim, kara gözlüm
Şimdi kimdedir gayri.
Höllüüm höllüm

Akdağın başı duman
Gel gör halim ne yaman
Höllüüm höllüm.
Höllüüm de höllüm
Höllüüüm.

Her gönül bir türkü yaksa da Akdağa
Bir türküsü olmadı Akdağın.