Ayrılan yollar birleşir..
Biliyorum bir gün ebediyette.
Bir gölgeye mahkum ahlat ağacım..
Yol kenarında çağlayan pınar..
Bilirki..
Yolcusu geçmez buradan.
Ama olsun..
En derin hatıraları saklar..
Ona varılan o yolda..
Ağlamakla gülmek arası yerde değil artık..
Bir bülbülün edasıyla şakıyor..
Ne gözde yaş..
Ne yürekte hüzün taşıyor.
Bilirki..
Ahlat ağacı dikeni batmaz..
Papatya yaprakları onu üzmez
O yolda.
Necla Argüz.....26 07 2009
izmir
Kayıt Tarihi : 26.7.2009 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TEBRİKLER NECLA HANIM
tebrikler şairem. Ant.
TÜM YORUMLAR (70)