Herkesin bir yolu vardır, gidemediği içinde.
Yalnızdır başında.
Tozunu yutmak gerekir.
Bir yol olsa gecesiz,
Görmemesi gerekir korkunun.
Nesli tükenen onlarca canlı vardır.
Güllere doymuşsa da, dikenlidir.
Öyle bir yoldur başı.
İnsan; dağları aşar, bilse ardını
Ama çıkamaz o yola bilmeden.
En cesur olanlar yürür üzerinde.
Sonra ağaçlar eser iki tarafına.
Meltemi toprağa dokunur,
Meyvesi yeşile.
Akasyalar açar kayalardan.
Sonunda bir nehir ki görmeye ne lüzum
Sesi gelir uzaklardan.
Kayıt Tarihi : 22.10.2018 14:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melikşah Sancaktutan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/22/yol-474.jpg)
Meltemi toprağa dokunur,
Meyvesi yeşile.
Akasyalar açar kayalardan.
Sonunda bir nehir ki görmeye ne lüzum
Sesi gelir uzaklardan.
Tebrikler kaleminiz daim olsun
TÜM YORUMLAR (4)