Yol Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

Kör bir şairin dediğinden
Uzun ince bir yoldasın
İnceldikçe gidersin
Gittikçe uzar dönemezsin
Issızlaşır içindeki kalabalık
Gözlerin zamana alışır
Günleri bilemezsin
Kaç güneş de doğsa
Uyanmamışsındır yoldayken
Saydığın ağaçlar vardır
Alnın cama dayalı
Kulağında raylar
Uzaklığını düşünürsün içine
Üşürsün
Yakınlığı düşünürsün sonuna
Isınırsın
Gidersin gittiği yere yolun
Unutursun geçmişini her durakta
Molalar hatıran olmuştur artık
Ama yol bittiğinde anlarsın ancak
Fayda etmez acına gidişlerin
Kaçtığın kadar yorulursun
Ve ne kadar gidersen git
Menzildesin
Vurduğun yerden vurulursun