Sonra birden uzaklaştıkça yaklaştığın bir şeylerin var olduğu gerçeğine uyanırsın. Bakarsın; camın kenarı mevsime inat soğuk, bakarsın; hava hala karanlık, bakarsın; yanında oturabilen bir defter ve bir de kalem neden vazgeçmeyelim ki? Neden o küçük defterin bazı sayfalarını yırtıp, muavine çöp diye bir çay bardağının içinde uzatmayalım? Bir de gözlerini bir açmışsın, varmışsın o yere şimdi kalanlardan değilsen, Şems, şeytanı sevse de olur. Gitmek o değil budur.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta