Dokuz ay on gün bekledi insan yola çıkmayı..
Karanlıktı mabedi, kapalıydı gözleri..
Ve gün geldi, başladı serüveni,
yola çıktığında gördü ışığı, kamaştı gözü..
Ayağa kalktı önce ve söyledi ilk sözü..
Öğrendi her şeyi bir bir, sırayla.
Maddeler kuşandı altınla, parayla.
Hırsla kıyasladı evini, yaldızlı sarayla,
Çamurluydu ayakkabısı, kapalıydı yolu,
Yine de durmadı, yürüdü insanoğlu..
Kimi zaman yalnızdı, tek başına kaldı,
Kimi zaman yanına bir arkadaş aldı..
Kimi zaman düşledi, hayale daldı,
Düşleri mutlaka doğacak sandı..
Düşleri düştü, hayali yara aldı..
Yanına bakındı, sağına ve soluna,
Bir bir gördü nefsini, set olmuştu yoluna..
Koşmak istedi son kez, hırsı uğruna,
Nasibi geride bir hayal oldu,
Koştuğu yolda hayattan oldu..
Hırsından cebine günahlar doldu..
Hayale koşarken, hakikatten oldu..
Mehmet Emin Kadıhan
16 Kasım 2012 Cuma, 01:00
Mehmet Emin KadağanKayıt Tarihi : 20.4.2013 07:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!