Acılarımızı vurduk yollara
kanayan yalnızlığını yılların
kavga odudur damarda çağlar,
Sevdamızı döktük engin sulara
ardımızda boğuluşu küflü karanlığın
sağımız solumuz güneşli dağlar.
Dizde sızıltısı yaşam yorgunluğunun
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta