Yol Şiiri - Tayyar Yıldırım

Bir gecenin yarısı, doğruldum yatağımdan,
Sanki uzak diyarlar, çekiyor ayağımdan.

Rüya içinde rüya, ay ışığı geceler.
Dökülür dualarım, dudağımda heceler.

Bu yol gizemli bir yol, benzemiyor dünyaya.
İçimdeki vesvese, sır katıyor rüyaya.

Gidiyorum sırata, geçer miyim bilmem ki…
Bu iksirli şerbeti, içer miyim bilmem ki…

Cehennemin ateşi, sanki yakın bir yerde.
Yalamakta yüzümü, sıcaklık var seherde.

Hurilerin sesleri duyuluyor uzaktan,
Allah’ım koru beni, kurtulayım tuzaktan.

Ölüm belki böyledir, yaşıyorum o anı.
Terk eyledim belki de, dünya denen o hanı.

Hayaliyle gerçeğin ilgisi yok öğrendim,
Dünyadaki hayattan işte şimdi iğrendim.

Pişmanlıklar faydasız ölüm gelse yanına,
Pazarlığa girmez ki, gidip gelse yarına.

Uyandım yine bugün, rüya imiş gördüğüm.
İnsanoğlu çaresiz, düşünceler kördüğüm.

01/2011/Konya