Yol Şiiri - Süleyman Tezcan

kokulu ve renkli ağaçların arasında
sarhoş iki göz
belki görür ufuk çizgisini belki de
bulanık bir gecedir,
bütün filmleri gibi bulutların örttüğü

gökyüzünde uçuşan ateş böcekleridir yıldızlar
yağmur başlayınca vurulup ölürler
yağmur damlalarına tutunur cesetleri
ve kaldırımlara dökülürler akşamları.
rengarenk yıldızlarla örtünür yollar
onlar ölen yıldızlarıdır gecelerin
ve siyah beyaz bir resmin
matemine uzanır bazen
rengarenk ağaçlar arasından giden yol...

solgun bir resim duvarda
ressam çekmiş yıkamış fırçasını bir kuytuda
kırmızı bir suya bırakmış ellerini
ressam denizlere açılıyor gözleri kapalı
dönmüş sırtını karaya
ve sonzuz bir film başlamış önünde..

uyanır ressam tutar yırtar geceyi
yarasalar kaçışırlar sağa sola
onlar kimsenin görmediği yıldızları görürler
ve bitmez tükenmez gecelerin
bitip tükenişini izler
bir yarasanın gözleriyle gördüğü aşk filminin içinde;
güllük gülistanlık bir gün
gülüşler saçıyor bütün dünyaların güneşleri
dünyalarına
ve yıldızları gecenin,
ateş böcekleridir gökyüzünde uçuşan
yağmur başlayınca ölürler...