Yol Şiiri - Hasan Başdemir

Farkında değildim galiba ilerde yolun bölündüğünden.
Ne olduysa yol bölünüverdi birden!
Haberim yoktu birinin sana götüreceğinden,
Diğerinin ise kötü geleceğinden.
Cesaretim yoktu başta, ikisine de.
Yani ne aşka ne de sensizliğe…
Oturup kıyıya, başladım ağlamaya.
Sessizce!
Seç birini diyordu devamlı bir ses,
İçimde.
Korkuyorum sanırım hayat gömleğini giymekten.
Üzerimde iki parça çulla yaşıyorum nedense!
Bıraktım elimden giymeden yaşam gömleğini,
Yoldan beride.
Düştüm sana götüren yolun ardına.
Çırılçıplak da olsa sana varmak uğruna!