Yol 3 Şiiri - Mahmut Karahan

Kesilen biletlerde başlardı yolculuklarım
Güneş daha doğmadan buluşurdum yürüyüş yoluyla
Gün aydınlanmadan demlerdim gönlümü
Yahut bir tren yolculuğunda seyrederken keveni
Yakardım
Kuşlar cıvıldar
Ağaçlar hızla geçerdi önümden
Dal kırılsa,çiçek kopsa
Bahar geri verirdi
İlk baharda dalı çiçeği
Gönlümde inatcı bir papatya
Sarardı son baharın hazanını
Yüreğim nezaman çığırsa
Posta güvercini olurdu umutlarım
Göğsüm pullanır kabarır ulaşamazdı sana
Umut solgun bir güneşti şafakta
Demir parmaklıklara sarılmış, sarmaşık
Yeşilmi yeşil
Kuşlar yemleniyor dallarında
İçimde sana ulaşamamanın mahzunluğu
Soluk soluğa bir beden