Yol Şiiri - Ferit Erpolat

‘‘ kendini bulmak isteyenlere’’

görüp te bilmediğimiz
bir buluttu yol
buğusuna karıştık
yolu aradık
önce birbirimizle
sonra kendimizle
karşılaştık
’ve yoldaş oluyorduk’

yoldaştık artık
kaybediyorduk herşeyimizi
çırıl-çıplak bir benlik
kalıyordu elimizde
kendimizi aradık
’ve arkadaş oluyorduk’

arkadaştık artık
ama ya yüreğimiz
kurutulmamalıydı elbet
uzaklarda
yakın olan yanımızı aradık
bir damla su bulduk
’ve dost oluyorduk’

dosttuk artık
bir de ruhumuz vardı
yanmak istiyordu bir ateşle
en kırmızı ateşe atılıyorduk
kıp-kırmızı tadında
yanıp-yanıp tutuştuk
’ve sevgili oluyorduk’

sevgiydik artık
bir benlik
bir yürek
bir ruhtuk
ama ya bedenlerimiz
arzulayarak birbirini arıyordu
ve buluyorduk buluştuk
’’ve biz oluyorduk’