Yol Şiiri - Gülcemal Durdu

kadın adamı vurdu
gözleri yoktu

elleri vardı
gözleri yoktu

bir gardı kirliydi
herşey ne çok kirliydi

köşede bir kadın
kucağında bir çocuk

çocuk ne çok kirliydi
gözleri bendim

bir kıyıydı
suların kıyısı

göklere asılıydı
portakal çiçekleri

gizli bir bildiriydi
korsan bir miting

sorumlusu kadındı
sözleri bendim

herşey çırılçıplaktı
dokunduğum eldi

sırılsıklam bakışlar
gizemsiz uçurumdu

eylüldü ıslaktı
çiğ et kokmuştu gece

herşey ne çok soğuktu
sönük silik ışıklar

uluyan kurtlar mıydı
baykuşlar mıydı neydi

karadişli bir sırtlan
gözleri şizofren

dönse göreceklerdi
aradıkları bendim

kadın adamı vurdu
gözlerimle gördüm

vuran o kadındı
kucağındaki bendim

tren ıslıkladı
fırladı gardan

adam trende
kadın gardaydı

soğuk bir ıslıktı
kırıktı camlar

herşey ne çok iğrençti
o adam bendim

bir yanım kaçaklıktı
bir yanım yasaklı

kaçaklığım ılıktı
yasaklığım sisli cam

silse göreceklerdi korkaklığımı
tedirgin bir bendim içinde dolaştığım

kurşuna dizildiler
gözlerimle gördüm

dünyanın neresiydi
bilmediğim bir yerdi

bir kadındı bir çocuk
taşa tutulan

yeminim olsun
gözlerimle gördüm

vuran o kadındı
vurulan bendim

yüzlerim kırışmıştı
kendimi saklamaktan

saklandığım barlar
ayrıldığım gardı

bir seldi akıyordu
özgürlük diyorlardı

kurtulan kaptandı
kendi adına

kaplan kesilmişti
gardaki kadın

o çocuk gardakiydi
gözleri bendim

her şey ne çok sahteydi
gözlerimle gördüm

satılıktı herşey
satılık ana
satılık sevgili
satılık adam

çek başlı biriydi
senetti kollar

satılıktı haraç- mezat militan

yenilmiş donkişotlardık
gülmeyen palyaçolar

hemen de örgütlendik
rakısal reaksiyonlarda

ekim senfonisi köşede çalıyordu
marksizim oturmuş ağlıyordu

ay soyunuk bir dizeyle
şiire giriyordu

sen yoktun
ben şairdim ne yaptım bilmiyordum

yumuşak raylarını ışıltısında kayan
kaçak bir mektuptum kendini arayan

ilk soğuk dokunuşu kelepçelerde tadan
şu önümde yürüyen yoksa ben miydim

kompartımanda istasyonu olmayan adam