Yokuştayım Şiiri - Süleyman Ergül

Yokuştayım, sırtımda geçmişin ağır yükü
Gölgede bir ihtiyar ağzında eski türkü.
Kaynak kurumuş, çeşme serinletmiyor.
Dönemeçli bu yokuş çık babam çık bitmiyor.

Yokuştayım semada serseri uçurtmalar.
Deli deli dolanıp rüzgarı sarsmaktalar,
Taş duvarın dibinde halsiz miskin kadınlar,
Saatte bir geçeni parmakla saymaktalar.

Yokuştayım ardıma geri dönüp bakamam.
Elde ne var yüzüm yok hesabımı yapamam.
Boşa geçen yılların neresinden tutayım,
Yokuş beni bırakta menzilime varayım.

Yokuştayım saatim durmuş zaman belirsiz,
Ah karanlık geçmişim karşımda gene mi siz?
Zalim yıllar arkamdan kahkahayla gülmekte
Bu yorgun iki bacak zorla ilerlemekte.

Yokuştayım omuzda şimdi bir ağır yüküm,
Hayat böyledir işte dün vardım bugün yokum.
Tabutumu düz tutun yokuşa dikkat edin.
Lehime aleyhime şimdi şahitlik edin.

İşte menzil göründü eyvallah hepinize,
Yokuş bitti çok şükür kavuştuk Rabbimize.

(İstanbul 10 07 2007)