Yokuşlarda susamak

**Şiir: Yokuşlarda Susamak**

Yokuşlarda susamak, güneşin sıcak nefesini içime çekmek,
Tozlu yolların ardında bir serüvene atılmak var ya,
Her adım, bir öykü, her ter damlası bir hikaye anlatır,
Yokuşlarda susamak, hayatla dans etmek gibidir.

Tozlu patikalardan esen rüzgar, saçlarımı savurur,
İncitme beni yokuşlar, çünkü her iniş, bir çıkışa gebedir.
Toprak kokusu sarhoş eder, adeta doğanın kalbindeyim,
Yokuşlarda susamak, ruhuma bir neşe, bir özgürlük verir.

Uçsuz bucaksız vadiler, doruklardaki maviliklere uzanır,
Göğsümde soluyorum, yokuşların gizemini,
Yorulsam da, yokuşlarla örülü hayatıma gülümsüyorum,
Yokuşlarda susamak, kendi sınırlarımızı aşmak demektir.

İlk adımda bir umut, her çıkışta bir zafer vardır,
Ayak izlerim, yokuşların tozlu dokusuna karışır,
Susamak, bu yolculukta bedenimi ve ruhumu arındırır,
Yokuşlarda susamak, bir öğrenme, bir büyüme çabasıdır.

Ve en tepede durduğumda, manzaranın güzelliği karşılar,
Yorgun bedenim, gülümseyen bir zaferin ifadesini takınır,
Yokuşlar beni eğitiyor, hayata daha bir bağlı kılıyor,
Yokuşlarda susamak, var olma mücadelesinin bir simgesidir.