Yokuşlar Şiiri - Hüdai Ülker

Bağıran bir gökyüzü çöküyor bedenime
çatlayan yokuş, bir denizin çıldırması
hatta taşlara vurması terli ayaklarımın,
biraz dünya vardı aşağılarda,
biraz serbestliği özgeçmişimin
sakallarım bu yokuşlara yakışırdı,
aramızda nefes alıyordu hayat
hepsi kazındı belleğime
ve dokundu dumanlı dağlarıma
kelimenin her ucu,
çünkü kaderidir bu terli ayaklarımın,
harikuladedir ama kifayetsizdir
ağrıları dindiren şarkılarım,
her darbe başka algılanır burada,
ah siz yokuşlar
ölümü ve hayatı gördüm bu yokuşlarda,
her acının sonu yokuşlar.