Yokuş aşağı Şiiri - Mahmut Karahan

.Çok ağır darbe aldı çocukluğum
Yıl 1980
Bir kamyonun ardında kaldı bakışlarım
Çocukluk arkadaşlarım
Yaşım 10'a varmamışken
Ellerimin sığınaydı ceplerim
Para üstü sakızdı
Çinçinin dar sokaklarında
Bir daha ekmek arabasının peşine takılamayacaktım
Koca bir hasret taşıdım yüreğimde
Mahallenin lağımı patlamayacaktı
Kar yağarken kayamayacaktım
Yürürken zorlandığım Gülveren yokuşunda
Gece ateş yakamayacaktım
Elektrik direğinin patlamış ampülünün altında
Islığıım ıslıksız kalacaktı
Sabah erkenden geçerken çingenelerin atlı arabaları
Tekerleğin asvaltla muhabbetini özleyecektim
Ergün abinin bakkalındaki leblebi tozunu
Mahalleden allı ballıyı
Kimse kaş göz yapmayacaktı yumurtalara
Tekerleki bir arabada salatalık kokusunu özleyecektim
Birde iki söğüt arasında çocukluğumun havuzunu
"Komen komen"imi anlatayım
Yakan topumu
Çelik çomağımı
Çomağı karıştıranları mı
Bütün oyunları bıraktım büyürken gitiğimde
Adları başkaydı
Yol uzundu
89 da faili meçhul oldu gençliğim
Orta doğuyu tartışıyorduk bundan
Tam yirmi dört yıl önce
Ah Fırat
Ah Dicle
Neler taşımadın ki böğründe
Şİmdi Basra desem
Körfez desem
İzmit düşer aklınıza