Yokuş Ali Şiiri - Abbas Paksoy

Yokuş Ali
Beyler beyi, efeler efesi idin.
Mazlumların, soluğu, nefesi idin,
Adaletin, ibresi, kefesi idin,
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Kurşun yolu şaşırmış, beynine doldu.
Geceler gündüzündü, karanlık oldu.
Ulu çınar gibi, boylarına n’oldu.
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Kalleşlik, kahpelik olmazdı, dininde.
Kabirde yatan, yönün Kâbe yönünde,
İnşallah, Abu-Hayat suyu önünde,
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Sen gittin ama, senin davan sürecek.
Katiller, tek tek hesabını verecek.
Dünyada, ahiret’te, ceza görecek.
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Gönlünde, bir gül vardı, kimse bilmezdi.
Zalim ruhlu, yoluna çıkıp gelmezdi.
Bir kez olsun, yüzüne bakıp gülmezdi.
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Yiyenin Onurun da, boynu büküldü.
Sevdiğin türküler, dilinden döküldü.
Uyan dayım diye, ciğeri söküldü.
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.

Paksoy’um duydu, feryat, figan eyledi.
Anan; sana, nice ağıtlar söyledi.
Kara kaderin, seni böyle neyledi.
Ölüm, sana yakışmadı, Yokuş Ali.