Yokuş Şiiri - Ömer Gümeli

Kahvesine bir cigara yaktı
İçtikçe yandı
İçtikçe
Tükendi telve
Önce
Önce tüketmeliydi ciğerini iyice
Bir cigara daha yaktı
İçtikçe boğuldu tarlası
Ki o zehirlendiği tarlası
Özlemini dikip yeşertemediği
Hasadını on yıllardır beklediği
Ki o tarlası
Tarlasını yaktı
İzmarit savurdu ölü düşlerine
Üstü başı toz içinde
Eski bir hikâyenin son deminde
Bıraktı boşalan fincanı masaya
Bilerek ve isteyerek
Yanmasa yaşamayacaktı
Göynü tenhalarda hali yaman
Üstü başı perişan
Tozu dumanı sanmayın cigaradan
Bağrı
Bağrı zaten yanacağını yanmıştı
Yüklüğüydü
Yaşayan son şahidi
Anılara açılan hafızası
Yani masası
Masası yani
Masayı da yaktı
Ver elini dedi
Öbür eline
Yokuş bizi bekler
Ve gitti
Gittiği yokuşu da yaktı...