Yokuş... Şiiri - Enver Özçağlayan

Seninle doğardı geceme şafak,
Akşamlar seninle fecre dönerdi.
Her gece birlikte ışırdı âfak,
Ancak ayrılınca fener sönerdi.

Akşamda şarkılar bizi sarardı,
Bülbül dem verirdi seslerimize.
Ateş böcekleri bizimle vardı,
Yıldızlar yağardı gözlerimize.

Gecelerde zaman, sonsuzdu sanki,
Heybeli mehtâbı hâli yaşardık.
Ezelden ebede her an inan ki;
Bir İlahi hazla coşar taşardık.

Zamansız geceler deryasındayız,
Her akşam çevremde yeni bir mekân.
İkimiz devirler furyasındayız,
Gerçek mi, hayal mi; bilinmezdi an.

Sanki biz, zamanda bin yıl yaşadık,
Bu hazzı duyurdu bize bu koşu.
Sonsuz geleceğe neler taşıdık,
Çıkmıyor dizlerim sensiz yokuşu...

13.10.2015 Fatih-İST.