Yokuş Şiiri - Mustafa Ali Akbaş

Uzun ve yükseksin bakamıyorum
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya
Gördükçe tepeni çıkamıyorum
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Yürümeye gücüm halim yetmiyor
Baktıkça tepene ayak atmıyor
Her sabah karşımda kovsam gitmiyor
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Nefes nefeseyim seni çıkarken
Tutmuyor dizlerim durup çökerken
Usanmadan böyle derdi çekerken
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Terim boncuk boncuk alnımdan akar
Elim kolum teri silmekten bıkar
Durup dinlenirim el alem bakar
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Yaş babamın yaşına geldi sanırım
Durup dinlendikçe onu anarım
Genç olsam yokuş mu dinler tanırım
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Bir çıksam tepene nefesim alsam
Oturup dinlenip birazcık kalsam
İnişin kolaydır kendimi salsam
Hiç gözüm basmıyor seni çıkmaya

Ayyıldız yoruldu seni çıkmaktan
Yazın sıcağında acı çekmekten
Daraldı yüreğim durup sekmekten
En sonunda beni bitirdin yokuş.

Mustafa Ali AKBAŞ 03/12/2014