Yokuş Şiiri - Tuğçe Karasüyek

Bizim oralarda dağlar yoktur
dik yokuşlardan inmek korkunç
çıkmak zordur.

ve şehirlere benzer rüya
ilk uğrayışında alışamazsın yollara
yokluğuna alışamadım
buğulu bir düştü
buğulu camın ardından bakışın

ıslak saçları tenine yapışan,
toprak kokan,
fırtına;
Erken saatte camı tıklatan hain bir yolcuydu.
sen cenneti izlerken, gözlerinde duruldu.
elimden birşey gelemezdi
öyle ki toprak sana el verdi
sen de fırtınaya uyup gittin
sükunet:
Dön diyemeyişim
zaten 'lütfen kal' da diyememiştim
Dilim düşün hüzün sözlüğü
siyah perdeleri çekmedik,
siyah,kalbin gördüğü

kinine çare bahşedemez sana bir kuş
eşemez rüyaları
eşse de ne çıkar sen gittin
yağmur baki, düşler susuz
hayat, sensiz ucube bir yokuş
inmek korkunç, çıkmak zordur
ben çıkmaya çabalıyorum
Fırtına aşağı esiyor korkuyorum.