Akıl başa gelene dek gitti gençlik yaşlandık
Değersizmiş anlık heves kadar aşkta öğrendik
Her derdin ilacı değilmiş zaman onu anladık
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
Çel dedim çocuk dedim bekledim durdum
Düzelecek dedim, mutluluk düşleri kurdum
Bir gün dedim, ezdim gururu yutkundum sustum,
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
Hem suçlu hem güçlü olup gülmeyecektin
İşim olmaz artık senle deyip silmeyecektin
Niye gül yüzümde gül acmıyor düşünecektin
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
Sen kendi aleminde ben bir başıma evdeyim
Sen anlık heves peşinde ben başka demdeyim
Nerdesin deme bana, bilmiyom ben de nerdeyim
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
Senin olsun artık sen gibi fırıldak bu kahpe dünya
Senin olsun zarlarla dilberlerln oynaştıgı rüya
Birlikte yaşlanıp ve beraber ölecektik güya
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
İyilik kötüyse, ve bu kadar ucuzsa sevmek,
Çıkarsa herşeyin başı, nankörse emek
Bana içten bir şiir, bir tutam sevgi yeter
Şimdi sen çal kapıları, ben o evde yokum artık...
Kayıt Tarihi : 4.3.2024 22:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!