Yoktur Erenler Şiiri - Mehmet İslami

İmân kalesinin şeref burcunda
Meşveretten çıkan, HAKK’tır Erenler
Kan ile yoğrulan vatan harcında
Bayrak al, Ay, Yıldız aktır Erenler

Göbek kasık arasında gidene
Aklıyla, behimi sevda güdene
Dünyâ metaına secde edene
Merhamet, tevazu yoktur Erenler

Ben Nebii Zişanımın dilinde
Veysel garaniyim Yemen çölünde
Sen vardın, göz nuru iki gülünde
Zengini aç fakir tokdur Erenler

“Yetimin başını okşayın” diyor
Bunu Rahmetenlil âlem söylüyor
Mizân’ı-Âdalet beyân eyliyor
Habib müjdeleri çoktur Erenler

Fatih iken Yavuz oldum selimde,
Süleymanken hatem vardı elimde
Yelken açtım gözden akan selimde
Eyyûb Ensâriye baktır Erenler

Farzı ayın olan cihâddan mahrûm
Edilip, salibin emrine ma’kûm
Nerede göz yaşı döken bir mazlûm
Feryâdedenler pek çoktur Erenler

Halîkın önünde secde ettikçe
Makbûl düalarla arşa gittikçe
Kış gelipte ilk bahar, yaz bittikçe
Mevsimlerle soluş yoktur Erenler

Varıpta RAVDA’ya dökem derdimi
Evvelen dilimde olan virdimi
Zikredip, dünyaya döndüm ardımı
Sultan Ebû ZERR’e aktır Erenler

Lâ yüsel değilsin mes’ûlsün dinden
Alemi berzahta hesab var kinden
Mübâşir: çağırır beni, ilkinden
Yüreğe saplanan oktur Erenler

Yetmiş düvel yetmiş yerden saldırsa
Bini doğar, bir İSLÂMİ öldürse
Yüce MEVLÂ hikmetini bildirse
Cihânda emsali yoktur Erenler