Yoktunuz Şiiri - Barış Akm

Her şeyin hiç olduğu bir günün sularında
konuşacak birini ne çok aradım
ve hiç birinizyoktunuz,
ne arkadaş ne dost bildiklerim ne de diğerleri.

Sanki şeriat hükmünü yerine getiriyordu,
ahalinin ellerinden sıyrılan taşlar
başımı parçalara ayırırken
hiç kimse durun diyemiyordu.

Fırtınaların kara dalgaları kaldırıp kaldırıp bıraktığı
boş köpüklerine,
soğuk tuzlu suların dibe çekemeyen ellerine
bu kaçıncı isyan bir başıma?

Boş yere sevdim açık denizlerin
yeşil kıyıların kum çiçeklerini,
dost bellediğim
gözlerimi güldüren kuşlar bile yok
karanlık çökünce hayatın sayfalarına.

Olsun be,
dünya yaşam hakkı vermesin bin kere isterse
sırtında küfe taşıyanlara koca gözlü elekle,
alışkınım ezelden feleğin çemberi ile boğuşmaya,
sınamalarının ardı arkası kesilmemesine.
Bundan gayrı gelmesede olur şaşırıpta,
hayat denen balon buruşup
son soluğunu bırakırken ödünç aldığı dünyaya.

Ebruliler açsa da bensiz baharlarda,
menekşeler en güzel morunu sunsada
sabah güneşinin ılık dudaklarına,
güller yangın kırmızısı açsa da
sevdalının dudağında,
idare ederim çağ dışında
bir ceket belki sırtımda
bir pantolon, yalın ayak
başım düşene kadar hiç düşmediği çamura.