Yoktunuz Şiiri - Ali Haydar Yurtsever

Biz vurulduk
Yaban ellerde yaban ellerle
Hiçbiriniz orada yoktunuz
Çığlık atamayacak kadar sessizdik ve acıydık ağlayamayacak kadar
Her kurşun saplandığında her alına
Bakabilecek kadar cesur olamadık kanla yıkanmış suratlara
Ve her alın sürerken kanını toprağa hiçbiriniz orada yoktunuz

Biz vurulduk
Ki vurulamayacak kadar kadındık yaşlıydık bebektik çocuktuk
Ama yinede vurulduk
Hatta ölüyken bile
Biz öldükten sonra hissedemezdik belki kurşunun acısını
Ama yaşayanlar yaşarken ölsün diye
Alnımız yerdeyken durmuşken kalbimiz
Ellerimiz hala arkadan bağlı gözlerimiz kapalıyken
Sadece yaşama değil ölüme karşı bile tamamen savunmasızken
Sebebi belirsiz ve tamamen yersiz bir hınç uğruna
Ardı ardına vurulduk
Ve siz orada yoktunuz

Vurulduk
Bir akşam üzeri güneş batarken kurak topraklar üzerinde
Ya da bir sabah vakti güneş doğmamışken henüz battığı yerden
Vurulduk
Ay en tepedeyken
Ve kuzey yıldızına dönükken yüzümüz
Vurulduk taze esen bir bahar yeli gözümüze bağlı bez parçasını yalarken
Uzaktan dalgalanan denizin sesini hayal ederken
Üzerine diz çöktüğümüz toprak yağmur kokarken
Zaman sınırsız sabah akşam gece gündüz vurulduk
Ve siz hiçbir zaman orada yoktunuz

Gömüldük
Geride kalmayıncaya kadar hiçbir kanıt
Tek damla kan ya da et parçası
Tüm bedenimizle ve bedenimizden kopanlarla
Hep beraber gömüldük hep beraber vuruduklarımızla
Hiçbir inanca hizmet etmedi bu cenaza merasimi
Derin bir çukura bir leş gibi hapsedilmemiz
Ki nasıl inandırabilirdiki bizi artık adalete
Vahşice öldürülenleri sessizce seyredenlerin hakimiyeti

Biz vurulduk
Yaban ellerde yaban ellerle
Siz orada yoktunuz
Biz vurulduk
Kan aktı gözlerimize
Ellerimizde ölü bebeklerimizle vurulduk
Yarimizle gözgöze vurulduk
Çıplak ayak çıplak göğüs
Ve vurulduk tüm sevenlerimizin önünde tamamen sansürsüz

Şimdi siz bunları okurken
Biz hala vuruluyoruz
Ne dünden farklı ne de yarıdan
Vuruluyoruz
Ve siz hala orada yoksunuz