Yoktun sen ,olsaydın Şiiri - Mahmut Çatak

Batan güneşin utancında saklıydı yokluğun
Donmuş bedenimi ısıtamadan
Kararan gecemiydi,kaybolan ışıkmı,umutlarmı
Yaşarken ölümü tadmanın cezası neydi
Yoktun sen , olsaydın
Bir sıcak nefesin yaşama gebeydi

Sen yoktun ben ağladım
Kuruyan kanım mıydı beni kurtarmaya çalışan
Dışa akmayan göz yaşlarımmı
Söz geçmedi kanıma karışan gözyaşıma
Yoktun sen, olsaydın
Kan karışmazdı, tad olurdun aşıma

Tükendi umutlarım,hayallerim takılı kaldı
İpi kopan bir uçurtmanın kuyruğunda
Seninle gitti bildiğim bütün kelimeler
Nasıl anlatırım yokluğunu bu cansız bedenle
Yoktun sen,olsaydın
Aşardık bütün dertleri konuşarak seninle