Yoktun Reis Şiiri - Gülbey Yılmaz

Sokaklar, köşeler bizden sorulurdu
Elde hilal, sancak nöbet tutulurdu
Başbuğ askeri idik , şandı gururdu
Seni aradım, yoktun Reis.

Kızıl Elma yolunda her seferinde
Çin Seddini yıkıp, fetih yolunda
Turan illerinde nice akınlarda
Seni aradım, yoktun Reis.

Kafeslerde ruhumuz dellenirken
Seher vakti Şehitler uğurlanırken
Sürgünlerde vatan diye ağlarken
Seni aradım , yoktun Reis.

Mamak zindanlarında isim okundu
Volta adımlarımız binleri buldu
Acılar Bozkurtları savurdugunda
Seni aradım , yoktun Reis.

Katil darağacında nikah kıyıldı
Ayakla ellere zincirler vuruldu
Kan düşerken avluda, Kurtlar uludu
Seni aradım, yoktun Reis.

Taş duvarlar davamıza şahitti
Urganlar tümden Şehadeti işitti
Son nefeste şehidim görünce cenneti
Seni aradım, yoktun Reis.

Gidenlerin ardından sela verildi
Tabutlarına aylı yıldız takıldı
Analardan dinlerken acı ağıdı
Seni aradım, yoktun Reis.

Allah şahit, Andımız aziz vatanda
Ölmek var, dönmek yoktu, sözü kararda
Serdengeçtilerle cepheyi sökende
Seni aradım, yoktun Reis.

Kara bulutlar çöktü üzerimize
Güneş gelmez oldu bağlı, bahçemize
Çığlar düşende buzlu kar dağımıza
Seni aradım, yoktun Reis.

Ülkü erleri bilerek unutuldu
Ahde Vefa sadece sözlerde kaldı
İhanet yaftası gardaşa vuruldu
Seni aradım, yoktun Reis.

Üç gardaştık üçümüz de parelendi
Aymazlık kanı canımızı bezdirdi
Fitneyle beslenenler bizi bitirdi
Seni aradım, yoktun Reis.

Sevdamız siyah beyaz filme yansıdı
Görenler alın yazgımıza ağladı
Yaşlarımız döndü sele, Umman oldu
Seni aradım, yoktun Reis.

Katil Eylüllerde ayazdan üşüdük
Bozkurtçasına ölüme gülümsedik
Yalnızlığın kıskacında solarkene
Seni aradım, yoktun Reis.

Unuttuk , Unutulduk mu bilemeden
Ahde vefayı gönle nakşedemeden
Dünyadan gözü açık veda eylerken
Seni aradım, yoktun Reis.