Yoktun İçimde Şiiri - Ümmühan Dağaşan

Karanlık geceydi, üşümüştüm
Yoktu ellerin
Saramadı bedenimi bedenin

Bakışına yandığım
Sevdasına kandığım
Herkesten kıskandığım
Gitmiştin, nerelerdeydin

Dudaklarımın aleviydi sönmeyen
Avuçlarım boştu
Yalnızdı ruhum
Gözyaşlarımla ıslanan
Yastığımdaydı düşlerin..
Ay ışığı vurmaktaydı
Penceremden içeri
Süzülen ışıklar
Senin gibi ısıtamadı beni

Döküldüğünde gözyaşlarım yerlere
Sere serpeydi hayaller
Yankılanmaktaydı sesler
Radyoda hüzün şarkıları
Bir ayrılık namesiydi
Masum ve ürkek

Ne tat var evimde ne tuz
Azgın bir seldi ruhum
Dinmeyen durulmayan
Kızılötesi mavisiydi gelecek
Mor ve yeşilse geçmiş
Ayaklarımın altında ezilecekti
Bir karınca misali anılarım ve geçmişim
Zamanın çığlığıydı yalnızlık
Aydınlığın sonuydu karanlık

Tutunarak ay’ın kanadına
Beklemekteyim ölümü
Kollarım boş, bacaklarım titremekte
Başımdaki ağrı sarmakta tüm vücudumu
Kan değil, zehir dolu damarlarımda…

Aşk zamansız bir yanlış
Var mı bu dünyada
Benim gibi bahtsız
Benim gibi şanssız