Yoktun Şiiri - Kenan Faik

Ardında
Ne çok kurumuş mevsim bıraktın...
Desteleri bağlı
Ve susuz saplarında hasretler
Sanki buket buket soluşlarına şahit olurken krizantemlerin...
Geç ses verdi rüzgarlar
Erken varmışım oysa gecene...
Bulamadım seni
Yoktun...

Eğri dalları içinde güllerinin
Kırmızıydı satırlarıma bıraktığı tüm çizikler...
Uykusuz dinlenirdi gözlerim hayaline dalıp hep
Ve kanayan yüreğim kan kan bırakırdı sayfalarına
Mecalsiz mısralarımı...
Öylece izlerdim ya geçtiğin yolları
Yine çömeldim
Yaslandım kirli duvarına sokağının...
Adımlarını izliyorum yine hayal hayal
Ama sen yine
Yoksun...

Gök
Yokluğunda teselli etmek için beni
Arkadaşlık ederdi gecelerime...
Ay
Patikalara dikerdi gözünü...
Çıplak ayaklarıma batmasın dikenler, taşlar diye
Çırpınıp dururdu olanca ışığıyla
Kaçtığımda şehrini sana bırakıp
Köyüme...
Ve yıldızlar
Sanki ışıl ışıl bir toka olmuş saçlarına...
Alıp götürürdü beni sensiz
Senin keşfine...
Yanımda sanırdım o an seni
Bitsin istemezdim geceler oysa...
Ama sen
Yoktun işte...
Yoktun...