Yoktun Şiiri - Canan Aytın

Benim kederim vardı
Sen yoktun
Odamda koca bir sessizlik vardı
Sen yoktun
Yüreğim birtek sana dardı
Benimse üzerime yıkılan bir şehir vardı
Sen yoktun

Kafa tuttum, sensiz geceye
Vurdum birer birer yıldızları
Bir şiir daha yazdım, bandım acıya
Bir söyledim bin sustum
Bilmediğim bir makamda ağladım,
yastığıma kan kustum
Şişelerde, süzüp içtim kederimi
Bin defa düşündüm
Ölçtüm biçtim ederimi
Ortada ziyan olan bir ben vardı
Bir tek sen yoktun

Hangi dağların ardında arasam
Köy kasaba dolaşıp, hangi kör kuyulara seslensem
Hangi viran adreslerde kapı kapı sorsam bulurum seni söyle
Adî bir kaçışın kolayına
Şu yalan dünyanın, cilalanmış kalayına
Küf tutmuş bir yalnızlığın alayına
Kaç küfür daha savursam, bulurum seni

Bir yüreğe kendini adamak zordu senin için
Çünkü sevgi cesaretti
Sevgi fedakârlık ve çokça yürekti
Senin gibi bir yalan değil,
Sevgi gerçekti
Yokluğunla çektin bir nefeslik ömrümün fişini
Kaçan mı kovalanırmış, kovalanan mı kaçarmış
Anlamadım bir türlü bu dünyanın işini

Oysa tüm benliğimle sevmiştim
çıkarsız ve günahsız gelmiştim sana
Sadece yâr gibi değil, bazen dost ol istedim
Yeri geldi bir baba gibi ol
Saçımı okşa, biraz şefkat göster istedim
Benimle gül, benimle ağla,
bir kere de derdimi dinle
bana can ol istedim
Defalarca dolandım çıkmazlara
Doğru yolu göster, beni düğümlerden çöz istedim

Kaldırımlarda oturdum
Gelenden geçenden seni sordum
Herkes deliymişim gibi baktı gözlerime
Nasıl da yandı kavruldu içim
Yalınayak koştum sana
Sokaklarda haykırdım, yankılandı ağıdım
Kaç defa başımı belaya soktum
Toplum huzurunu bozmaktan aldılar içeri
Karakollarda bekledim
Günlerce sürdüm izini
Kar demedim, kış demedim
Yağmur yaş demedim
Kalabalıklar için de aradım yüzünü
Dermansız kaldım
Işıksız kaldım
Nefessiz kaldım
Terminallerde bekledim
Camların buğusuna yazdım adını
Yüreğimin en kuytu köşelerinde sakladım
Yoruluyor işte insan
Artık seni sevmeyi kendime yasakladım
Yırtıp attım fotoğraflarını
Yaktım senli tüm anılarımı
Anladım ki senin için ben yoktum
Kör bıçakla yardım göğsümü baktım orada da yoktun
Ne gözümde, ne gönlümde, ne de ömrümde yoktun
Artık yasım bitti
Gözümde yaşım bitti
Ohh be delirdim gitti

Kurdu kuşu pusudaydı memleketimin
Sen sadece benden gittiğini mi sandın
Şimdi kalemimle üstünü çizdiğim unutulmaz ansın
Eyy iki gözüm! bıraktım artık kendimi
Birazda gittiğin şehrin, göğü yansın