Yolu yokuş bir yolun sonundaydı gözlerimiz.
ben uzanabildiğin kadar masum,
sense, yarım kalıyordum eksilmelere.
bir iç çekiş değildi bu;
kendi yanılmalarım,
yansımalarım,
ve kırgınlıklarımın üçgenininde çevriliydi yüreğim.
Yoktun! ! !
ben saatlere uzak,
günlere tutsak,
ve tüm ihanetlere yasaktım sevgilim! ...
yoktun! ....
bu yüzden yanılıyordum belkide...
Kayıt Tarihi : 1.7.2004 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum!
Akıcı...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (3)