Yoktun Şiiri - Ölmez

Herşey güzel hayal edilmiş
bir gecenin
günaydınlığına dönüşmesi içindi.
Bu şehrin görünen çöplerini topladığında çöpçüler,
tertemiz bir mahalleye seninle
Uyanırdı sabahlarım.
Umut fırının önünde
Sıcak ekmek çıksın diye beklerdim
Biraz önce gelen kaymaktan al derdi
semtin bakkalı
kemal abi...
En güzel domatesleri seçerdi
11yaşındaki çırağı ferdi.

Rahatsız olma diye
Sessizce girerdim eve.
Masa kurulur
servis tabakları çıkar
İnce belli bardaklara
Demlikler boşalırdı...
Huzur verir
Sen hep öyle söylerdin
45lik bir plağın göge bakan kısmında
şarkılar hep seni söylerdi
Zeki müren sesinden duyulurdu
Sana ait hayallerim
Evire çevire
Bıkmadan dinlerdik...!

Sonrasında
geriye bir kaç şey kalırdı
Mesela;
Ekmek soguyana
Kaymak barlanana,
Demlikteki çay zift olana kadar beklemek gibi.

En son çare
odana gelirdim
Seslenirdim
Bağırırdım
Sirkelerdim
sen sandığım herşeyi
Yanımdaymışsın gibi,
Naz yapıyorda uyanmıyormuşsun gibi,
Gerine gerine birazdan yatağından uyanacakmışsın gibi,
Bu masada sahanda yumurta neden eksik diye
kızacakmıssın gibi
bir telaşım vardı.

Önemsiz bir gazetenin haftasonu ekini ciddiyetle okumanı
ve bu halinin taktir edilmesi gerektiğine inandıgın
Ben Taktir etmek istemesemde
Sen bozulma diye zorla ettiğim gözlerine bakan
bakarken de
gülümseyen
duruşum İle
Her sabah
Aynı anda
beraber
oturduğumuzu sandığım
Fakat senin olmadığın
4 köseli masanın
Benim olduğum köşesini çıkartırsak geriye kalan 3 köşesindede
bence senin oturduğun
Benim görmek istediğim
Ve senin bana günaydın diyen olmayan yüzlerine
Günaydın dedim yine...
Acaba duydun mu?

Ses ver demicem
Hatta hiç ama hiç konuşma bile
Sadece
Bir yudum çay iç
Senin istedigin gibi işte
Açık, iki şekerli...........
Sana bahşedilmiş ömrümün sabrını sınama
Ya benide al
Yada
Konservede büyüttüğüm menekşenin
Sana ait toprağın da yaşatma beni
Yemin olsun ki
Sulamaya mecalim yok
...

Ölmez

(benden evvel ölürse ne yapacağımı bilemediğim kişiye)