Yoktun Şiiri - Muharrem Nalçacı

Dün yoktun.
Akşam yoktun.
Bugün de yoksun.
Bir dost kahvesi içecektim;
az şekerli, sade.
İştahım kursağımda kaldı.
Yoktun.

Aklıma birden kötü şeyler geldi;
Cibali Karakolu’na uğradım.
Metris, Sağmacılar, Bayrampaşa derken,
İstanbul’un;
tüm mapus damlarını dolaştım.
Yoktun.

Tam umudumu kesmiştim ki,
Eşkalini verdiler;
içim cıız etti.
Boğaz köprüsüne koştum.
Belki dedim.
Belki ıslak bir mendil bırakmıştır geride.
Yoktu,
Yoktun…

Üç beş dakika sonra telefon geldi,
Sesin ağlamaklı, içli içli…
Anladım..Anladım da,
Peki ama, benim suçum neydi?