Yoktum Şiiri - Melek Dalgıç

Ateşli bir hastalıktı
Bir rüya gördüm evine geldim
yoktun
Çekmecende sarı terlikler
Birde ayna var
Anladım ki o evde
Ben yoktum
Oysa hep kaldığım yerdeyim
Kıpırdayamıyorum
Sana da hiç bir bahane bulamıyorum
Hani sen olmayınca
Güzel olan her şeyi
Kendime yasaklıyorum
Şimdi sorsan beni
Kendimle kavgam hiç bitmedi
Oysa sana tutunduğumdan beri
Çok yol kat etmişim
Şimdiyse elini bırakalı
Bom boş gibiyim
Karanlığımdan çıktığım
Bir aydınlığım gibiydin
Yine başa döndüm bir ışığa bakmaya
Alışmıyor gözlerim