Yoktuk Ya Biz Şiiri - Gürcan Talay

dün...

yoktuk ya biz çoğalırken şu koca deniz
fener alayına tutuştuğunda ki yakamoz
rengarenk ve siyahında saklandı giz

kaç tomurcuk uçurdu rüzgar yeşil çorak
kaç tohum topladın ki bağrımdan toprak
zarı yırtıldığında filiz

şimdi...

demir tavında kırmızısı yangın yeri güz
serin mi serin servi gölgesinde bu ten
yıllar bir yol büyüttüğünde derindi yüz

bugün...

yoktuk ya büyürken bedenimizde sevda
yetmezdi rengi kararmayınca ki canımız
acıdıkça bulur muyduk ki yardan deva

kaç yangın körüklendi ki gözlerimizde kor
kaç sevda açtı bağrımızda ki sümbül mor
rengine sulandığında neden gördük hor

şimdi...

aşk bir vakitlik “ah” zamanlarında büyük
taşındıkça ağırlaşan sol yanımızda can ki
usanmadan taşırız hep olsa da yük

yarın...

yoktuk ya biz dönerken şu fani dünya
sabit yerimizde duran ki gerçekti ölüm
ömür dediğimiz de bir yol güya

kaç seçim doğruydu ki bizden bir haber
kaç yanlışın üstünü kapadı ki hain kader
kırıldığında ipinde ten

şimdi...

sıra sıra döşenmiş önümüzde dağlar kır
beyaz su arklarında aktı koca yaşam ki
kimi yeri aydınlık, kimi yeri sır

Gülcan Talay