Yoktu Artık Şiiri - Aydın Gürz

İlk karşılaştığımızda birbirimize öyle baka kalmıştık. İkinci karşılaştığımızda akşamdı, karşı balkonda görmüştüm onu. Ve ertesi gün bakkalda karşılaştık. Bakkaldan önce o çıktı sonrada ben. Ürkek bir sesle “bakar mısınız” onun da yüzünden düşen bin parçaydı. Belliydi o da anlamıştı ve o da tutulmuştu. “buyurun ne istemiştiniz” dedi. Doğrusu ne isteyeceğimi bende bilmiyordum. O ara ikimizde susmuştuk, gözlerimiz konuşuyordu. Böyle epey bir süre geçtikten sonra döndü ve uzaklaşmaya başladı. Kalbimin sesini dinleyerek arkasından “seni seviyorum” diyerek haykırmaya başladım. Ve tekrar döndü gözleri gülümsüyordu. Ve kafasını salladı sanki bende seni seviyorum dercesine. Ondan sonra her gün akşam balkonlarda karşılaşıp birbirimizi uzaktan uzağa sevip yüreğimizi konuşturuyorduk. Bir haftalık bir seyahate çıkmıştım. Bu seyahatten döndükten sonra akşam balkona çıkmıştım o evde yoktu ve evlerinin ışıkları da yanmıyordu. Sabah olduğunda acı gerçeği öğrenmiştim. Göçmüşlerdi bu şehirden yüreğimi sızlatmıştı derinden. Ve artık sonunda o oda yoktu artık.

Aydın GÜRZ