Yoktu Şiiri - Abdullah Akay

Yavruları sokakta kaldı güvercinlerin
Çatı aralarına tüneyemediler
Çatılar yoktu…
Korktular gecelerin karanlığından
Annelerin kanatları yoktu
Sevgiye ötemediler
Yürekler soğuktu…

Çocukları sokakta kaldı insanların
Yanmış, yıkılmıştı evleri
Kara bulutlar indi üstlerine
Yağmurlar acımadı acılarına
Elleri boşlukta kaldı çaresiz
Üstlerini örtecek anneleri yoktu…

İşleri, aşları yoktu babaların
Kapılar kapanmıştı yüzlerine
Yüzleri yoktu…
Çalanlar, çırpanlar tutmuştu yolları
Nereye döneceklerini bilemediler
Yönleri yoktu…