Asır aşmış, bir çınardı
Gör ki susmuş, dili yoktu
Nasipsizler, hep kınardı
Konuşmaya hali yoktu
Hasret kalmış güler yüze
Baharları dönmüş güze
Gönlü üşür, gelir düze
Ateş sönmüş külü yoktu
Dünyasında gizli yâdı
Kendisi var, yoktu adı
Dünde kalmış bizli tadı
Koklamaya gülü yoktu
Rast geldim de, bir gün ona
Kalktı başı, baktı bana
Aktı gözü, oldu tuna
Doğrulacak beli yoktu
Konuşmuyor susuyordu
Sanki suçlu pusuyordu
Karnı aç, kan, kusuyordu
Cepte bir tek, pulu yoktu
Bunak deyip, bak dediler
Hakir, nankör, aç kediler
Atıp onu, hak yediler
Tutunacak dalı yoktu
Düştü bir gün, birden yere
Yandı yürek, ah! bin kere
Girdi hemen gönüllere
Dost saracak, kolu yoktu
Rabbe varmak, tek hevesi
Bak açıldı, can kafesi
Uçup gitti, yok nefesi
Bitti artık, rolü yoktu
O aç iken karın toktu
Nefs ki kalbe saplı oktu
Pişman olan ahbap çoktu
Öpülesi eli yoktu
Kayıt Tarihi : 6.1.2013 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nefs ki kalbe saplı oktu
Pişman olan ahbap çoktu
Öpülesi eli yoktu
kaleme yüreğe sağlık tam puan + antoloji diyor selamlıyorum sizi ve güzel şiirinizi..
tebrikler
Selam ve sevgiyle.
bizlere sundugun için
mükemmelin üzerinde anlatımlı
yürekden kopan bir parça okudum
ister istemez okuyucusuna
birşeyler arzulatıyor
kutlarım şair yüreğini
TÜM YORUMLAR (24)