Yoktu Şiiri - Erhan Akşam

Asır aşmış, bir çınardı
Gör ki susmuş, dili yoktu
Nasipsizler, hep kınardı
Konuşmaya hali yoktu

Hasret kalmış güler yüze
Baharları dönmüş güze
Gönlü üşür, gelir düze
Ateş sönmüş külü yoktu

Dünyasında gizli yâdı
Kendisi var, yoktu adı
Dünde kalmış bizli tadı
Koklamaya gülü yoktu

Rast geldim de, bir gün ona
Kalktı başı, baktı bana
Aktı gözü, oldu tuna
Doğrulacak beli yoktu

Konuşmuyor susuyordu
Sanki suçlu pusuyordu
Karnı aç, kan, kusuyordu
Cepte bir tek, pulu yoktu

Bunak deyip, bak dediler
Hakir, nankör, aç kediler
Atıp onu, hak yediler
Tutunacak dalı yoktu

Düştü bir gün, birden yere
Yandı yürek, ah! bin kere
Girdi hemen gönüllere
Dost saracak, kolu yoktu

Rabbe varmak, tek hevesi
Bak açıldı, can kafesi
Uçup gitti, yok nefesi
Bitti artık, rolü yoktu

O aç iken karın toktu
Nefs ki kalbe saplı oktu
Pişman olan ahbap çoktu
Öpülesi eli yoktu