Söyle sussun şehrimde yankılanan nağmeler,
Gülümseyen suretler kırılsın aynalarda,
Aydınlığı kalmasın sokak lambalarının,
Bekleyen sen değilsen ışıkların altında...
Hayat ağacımdaki sonyaprak düşsün yere,
Savrulsun rüzgarımda kırılmış kanatları,
Toz duman olmuş iken derdimle bin perişan,
Yansımasın yüzümde tan yeri şafakları...
Nasılda arsız yağar camın ardında boran,
Klavuz olur sanki ruhumdaki karaya,
Akmasa da gözlerde donup kalmış yaşlarım,
Derde deva em olur yürekteki yaraya...
Yoksunya baharlarda açmasın çiçeklerim,
Nasılsa koklamaya bir can yok umudumda,
Sabrımın sınırları yarınlara dayansın,
Zorlasa da beklerim en deli yağmurumda...
Kayıt Tarihi : 18.9.2007 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Abdal](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/18/yoksunya-2.jpg)
Şehirde susması istenilen yankılanan nağmeler, kırılması istenen aynalarda suretler, sokak lambalarının kararması imgelemeleri dokunucu.
Hayat ağacındaki son yaprak, kırılmış rüzgar da öyle.
Yoksun ya, baharlarda açmasın çiçeklerim..
Nasılsa koklamaya bir can yok umudumda,
Sabrımın sınırları yarınlara dayansın,
Zorlasa da beklerim en deli yağmurumda...
Final daha etkileyici.
Gülüms(e)yen suretler kırılsın aynalarda,
*******************************************************
Duygu yüklü...Yazım hatalarını düzeltirseniz daha da güzel olacak...Saygılar selamlar
TÜM YORUMLAR (4)