Yoksunuz Şiiri - İsmail Süklüm

Beynimde şimşekler
Hemen çakınca;
Kalbim atmaz olur
Dünya serseri.
Bir saniye susuş,
Göğe bakınca;
Ensemde patlayan
Gök gürlemesi.
Kalbim atmaz olur,
Dünya serseri..

O ara baksam da,
Dünyaya zikzak.
Güneş çarpması mı?
Bilmiyorum ki.
Her adım atışım
Bir nice aksak.
Zemini altımdan
Silmiyorum ki.
Güneş çarpması mı?
Bilmiyorum ki..

Gözümden boşanan
Damlalar hadi,
Bir yatak bulun da
Akın ileri.
Altı kollu ejder,
Ruhumu yedi.
Kaçın kaçın artık
Dönmeyin geri.
Bir yatak bulun da
Akın ileri..

Şimdi ruhsuzum ben
Nefsin kölesi.
Avare dolaşan,
Duygusuz ahmak.
Beni benden sapıtan
Ömür çilesi,
Bulutlar üstünde
Yüzdüren salak.
Avare dolaşan
Duygusuz ahmak..

Hani o yükselen,
Gururlu dağlar.
Beni tek bırakıp,
Kime gittiniz?
Daha dün yanına
Vardığım sağlar;
Durmayın seslenin
Nere yittiniz?
Beni tek bırakıp,
Kime gittiniz? ..

Her taşı kaldırdım,
Burdalar diye.
Ağaçlardan sordum,
Yine yoksunuz.
Bu kadar gizlenmek
Söyleyin niye?
Bastığım toprakta
Belki çoksunuz.
Ağaçlardan sordum,
Yine yoksunuz.
Bastığım toprakta,
Belki çoksunuz...