Yoksunum Şiiri - Mücahit Şen

Yoksunum, bir lokma ekmek gibi senden,
Gelsen ben burdayım desen yeniden,
O çıkıp gittiğin yerlerden geri dönsen.

Yoksunum, annesini kaybetmişler gibi senden,
Adın düşmüyor ki bir an bile dilimden,
Seni sorar oldum, gelen geçen herkesten.

Yoksunum, bir kölenin azatı gibi senden,
Öldürsemde kendimi, eminim gelmeyeceğinden,
Aslında ölüm bana en büyük ayrılık olur ya;
Seninle aynı anda nefes alırken.