Kanıyor içim çok gün
Hüznüm körkütük
Bunaltıyor gün be gün
Ve sen, yine yoksun
Hiç yoksun
Hep yoksun.
(Yoksunum!)
Yine kanıyor içim
Ayılmazken hüznüm
Bunaltırken her gün
Sen, yine yoksun
Hep yoksun
Hiç yoksun.
(Yoksan, Yoksunum!)
Hey, duy beni!
Yoksunluğuma yol verdim
Duygularımı azat ettim.
Artık yoksun
Hiç yoksun
Hep yoksun.
(Yoksun kal!)
Kayıt Tarihi : 13.2.2008 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
20 yıldır çeşitli gazete ve dergilerde köşe yazıyorum.Ayrıca, bir tiyatro grubunun genel sanat yönetmeniyim. öğrencilerimle tiyatro dışında sık sık şiir ve öykü yazma çalışması yapar, yazıdıklarını arşivleriz. Kayda değer bulduklarımı gazetedeki sayfamda(haftada bir gün bir sayfa kullanıyorum) yayımlıyorum. Bu şiiri, o gün konu oralarda gezindiği için onlara örnek oluştursun amaçlı yazmıştım... Üzerinde hiçbir düzeltme yapmadan, özgün haliyle ve o anki duygularımla kaleme alıyorum ve şiir dostlarıyla paylaşıyorum. Dostçakalın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!