Yoksunluk sendromu Şiiri - Ahmet Dönmez

Onlarca boş sayfa var defterim de;
Sana olan aşkımı anlatmak istediğim,
Onlarca boş sayfa…
Kitaplar dolusu belki de.

İçerim de onca birikmişlerle birlikte;
Gizli saklı bir köşe de duruyorlar öyle sessizce.
Bir sonu başıda yok anlatacaklarımın.
Kelimeler de seni anlatmaya kifayetsiz kalıyor zaten.

Bilmiyorum seni nasıl anlatacağım.
İçim kıpır kıpır oluyor seni düşündüğüm de.
Bir yerden de başlamak gerekiyor seni anlatmaya.

Ama bir şeylerde eksik gibi sanki içim de.
İnceden inceye garib bir sancı var yüreğim de.
Tıpkı yokluk acısı gibi bir şey.
Silip atmanın zor olduğu o yokluk acısı gibi sanırım.

Yine başlıyor aynı kasvetim,
Yine başladı üzerime yağan yağmur,
Yine anlatacaklarım yarım kaldı burada.
Bilmem anlatabildim ki?;
Şimdi içimde ki sensizliğin getirdiği yokluk acısını.