Yoksunluk -l- Şiiri - Musa Bilik

Sevda yer değiştirmez duvar yazılarında
Gülün yapraklarından alır ilhamını
Peltek bülbülün pembe sesi

Zihnimde bağdaş kuran soruların
dirilttiği alaca karanlıktayım
Başımı sokacak bir umut arıyorum
Her yanım alfabesiz bir boşluk
Bir elini uzatsan
Kurtulsam sözcüklerin zindanlarından
Sözcükler peşimsıra mutluluk

İçimdeki karanlığın kılını çekecek
Aşkla yontulmuş cımbızımsı bir ışık
Alışkanlık değil belleğimin hileleri
Sen varken rüyamda
Her sabah gözlerinle uyanıyorum
Silbaştan kuruyorum hayatın saatini
Ellerinle yeni bir güne başlıyorum

Bütün pencerelerim sana açık
Gözlerin yüzümde gezinmesede
Yalnızlığın düşleme gecelerinde
Saçlarını tararım yeminli parmaklarımla
Sana gelirken soluksuz eşiklerde
Çiçek açar adımlarım

Yoksunluk
Bir hesap defterinin yaprakları gibi
Çoğalan ruhumu kareli yalnızlığa bölüyor
Yoksunluk
Kapanık bir gökyüzüdür beni bekleyen
Yoksunluk
Kar yağışına benzer
Sen yoksan
Kar tipiye dönüşür