Yoksunluk Bildirisi Şiiri - Necdet Arslan

Fosilleşen ne varsa,geçmişinde tutuyor.
Duyumsuyorum.

Nefretle kazıyorum klonlanmış endamını cücenin
kaldırımda yalpalayan sekişinden
işgüzar hoyrat gülüşünden arta kalan ne varsa hepsini
ıkınmadan hurdacıya taşıyorum

küfürle karışık parçalı bulutlu ıslığıma
engel olamıyorum
Dişlerimin arasından kaçıp gidiyor nağmeler

Bir yılanı okşamayı,bir eşek arısıyla baş başa söyleşirken
kahvelerimizi yudumlamayı
yeğliyorum,sarıldığım o ısırganın
son sürgününün ucundan öpmeyi nasıl da arzuluyorum.

Günlerdir,emekleyerek onarmaya
götürüyorum ezik yanlarını
sırtlanarak yüreğimi.

Belki de o hâlâ
fosilleşen ne varsa,gizinde tutuyor.
Duyumsuyorum bunu.

Kalan yıllara şükrediyorum
Geri çevirmediği için ellerimi

Günün ışığı daha sevimli vurmaya başlıyor
alnıma alnıma...