Yoksunluk Şiiri - Mahmut Yorğundağ

Bir akşam çöker, sessiz ve ağır,
Gözlerimde yorgunluk, kalbimde bir sızı.
Ne bir ses dokunur, ne bir nefes,
Hayat dediğin, hep yarım bir yazı.

Yol uzun, ama varmak ne mümkün,
Adımlarım kırık, gölgem bile yitik.
Her sokak aynı, her köşe bir çıkmaz,
Sanki dünya dönüyor, ama ben hep sabit.

Ellerde nasır, yürekte yara,
Ne bir dost omzu var, ne de bir sıcak yuva.
Konuşsam duyan olmaz, sussam içim yanar,
Gökyüzü bile suskun, yıldızlar benden kaçar.

Bir rüya gördüm geçen gece,
Umut yeşerir sandım, uyandım boş yere.
Karanlık odalarda hapsolmuş hayaller,
Bir ışık ararım hep, ama ulaşmak nafile.

Bir gün biter bu hikâye, sessiz ve belirsiz,
Arkamda ne bir iz, ne de bir sevda sesi.
Hayat bana küstü, ben de ona,
Bu dünyada var olmak, sadece bir aldatmaca.